شبیه سازی احتمال وقوع پرغذایی و تغییرات اکسیژن محلول در دریاچه های انسان ساخت
Authors
Abstract:
دریاچه انسان ساخت پیش بینی شده درشمال غرب شهر تهران، واقع در منطقه 22شهرداری، به عنوان بزرگترین دریاچه مصنوعی ایران به شمار می آید. این دریاچه از مساحت تقریبی 224 هکتار، عمق متوسط 10 متر وحجمی معادل 10 میلیون متر مکعب برخوردار است. مهم ترین منابع آبی موجود در محدوده برای تامین آب دریاچه، عبارتند از: رودخانه کن، رواناب های سطحی منطقه شهری، رواناب های حوزه های میانی وپساب تصفیه شده منطقه شهری. دراین تحقیق، هر یک از منابع فوق به صورت جداگانه وهمچنین تلفیقی از دو یا چند منبع به همراه یکدیگر، به عنوان گزینه های تامین آب دریاچه درنظر گرفته شده اند. بدین ترتیب، دوازده گزینه متفاوت برای تامین آب مطرح شده اند. از آنجاکه عوامل متعددی بر کیفیت آب دریاچه تاثیر می گذارند، درمطالعه حاضر پدیده پرغذایی و افت اکسیژن محلول دردریاچه به عنوان نمونه هایی از این عوامل، مورد بررسی قرار گرفته اند. بدین ترتیب که غلظت ماده مغذی فسفر درمخزن دریاچه برای هریک از حالت هایی که آب دریاچه به وسیله یکی ازدوازده گزینه فوق تامین گردد، طی یک دوره زمانی معین با استفاده ازمدل” کیفیت آب برای سامانه های مخازن – رودخانه شبیه سازی شده است. پس از تعیین غلظت فسفر، وضعیت تروفیک دریاچه قابل پیش بینی شده است. از سوی دیگر، تغییر غلظت اکسیژن محلول با استفاده از همین مدل برای رودخانه کن شبیه سازی شده است .انتخاب دوره زمانی معین با بهره گیری از اطلاعات وآمار درازمدت ایستگاه های هواشناسی وهیدرومتری منطقه انجام شده است. در این مطالعات سال های آبی 52-1351 تا 56-1355 به عنوان دوره شاخص مدلسازی تعیین شده اند. به منظور اجرای مدل از آمار وداده های هواشناسی، هیدورلوژی وکیفی، هندسه مخزن، داده های جریان ورودی وضرایب پیش فرض مدل استفاده شده و پس از اجرای مدل، نتایج مورد بررسی ومقایسه قرارگرفته اند. با استفاده از این نتایج گزینه های (2) و (4) به ترتیب مربوط به رودخانه کن به تنهایی ویا استفاده توام این رودخانه با رواناب های حوزه های میانی، به عنوان مناسب ترین منابع تامین آب دریاچه از نظر پیدایش فرایند مغذی شدن معرفی گردیده اند. رودخانه کن نیز از نظر میزان اکسیژن محلول در وضعیت مطلوبی قرار دارد.
similar resources
شبیه سازی احتمال وقوع لایه بندی حرارتی دریاچه های انسان ساخت شهری
دریاچه مصنوعی انسان ساخت غرب شهر تهران که محل احداث آن در شمال غرب شهر تهران و در منطقه 22 شهری پیش بینی شده است، باحجم 10 میلیون متر مکعب، مساحت 224 هکتار وعمق متوسط 10 متر به عنوان بزرگترین دریاچه انسان ساخت ایران محسوب می گردد. مهمترین منابع آبی منطقه که می توان برنامه آبگیری جهت تامین آب دریاچه را بر روی آنها طرحریزی نمود عبارت از رودخانه کن، رواناب های سطحی منطقه شهری، رواناب های حوزه های ...
full textارزیابی عملکرد مدل های ریزمقیاس گردانی LARS-WG و SDSM در شبیه سازی تغییرات اقلیمی در حوضه آبریز دریاچه ارومیه
در بررسی تغییرات اقلیمی، پیش بینی آینده پارامترهای اقلیمی توسط مدل های گردش عمومی (GCMs) و تحت سناریوهای انتشار گازهای گلخانه ای انجام می شود؛ اما خروجی این مدل ها به علت بزرگمقیاس بودن شبکه ی آنها فاقد دقت مکانی و زمانی مناسب در مقیاس کوچک می باشند. بدین منظور نیاز به کوچکمقیاس کردن خروجی این مدل ها در مقیاس ایستگاهی و نقطه ای با استفاده از مدل های ریزمقیاس گردانی خواهد بود که به دو دسته آ...
full textشبیه سازی و تحلیل گونه های ناحیه تخلیه الکتریکی و محاسبه بهره مولکول اکسیژن یکتا در لیزرهای ید- اکسیژن الکتریکی
در این مقاله، اثر دمای الکترون بر بهره مولکول اکسیژن یکتایی (O2 (a 1Δg)) بهمنظور تحلیل شرایط بهینه تخلیه در لیزرهای ید – اکسیژن الکتریکی بهصورت نظری بررسی شده است. بهاین منظور، اشباع مولکول اکسیژن یکتا در اثر برخوردهای فوق الاستیک و جدایش O2 (a 1Δg) در اثر برخورد الکترون، مورد توجه قرار گرفته است. معادلات نرخ با استفاده از تقریب دو جملهای معادله بولتزمن حل شدهاند. نتایج بهدس...
full textبررسی مسئله روح در شبیه سازی انسان
امروزه شبیهسازی انسان یکی از موضوعات مهم و چالشهای دانش بشری از نظر علمی، اخلاقی و حقوقی میباشد. با توجه به تحقیقات و مطالعات انجامشده، شبیهسازی انسان به روشهای مختلف با تکنولوژیهای پیشرفتهایصورت گرفته است؛ یکی از این روشها، شبیهسازی انسان از سلولهای تمایزیافته یک انسان بالغ (با روح تکاملیافته) است که میتوان با این روش، انسانی کاملاً شبیه از نظر ژنتیکی بهوجود آورد. اما موضوع بسیار ...
full textMy Resources
Journal title
volume 7 issue 1
pages 17- 34
publication date 2006-03-17
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023